OTWARTA SCENA INICJATYW ARTYSTYCZNYCH

Nieformalna grupa teatralna, otwarta dla dorosłych i seniorów, dzięki Teatrowi Szwalnia znalazła przestrzeń na swoje działania, tym razem obejmujące pracę nad nowym projektem teatralnym inspirowanym sztuką amerykańskiego dramaturga Eugene’a O’Neilla, zatytułowaną „I śmiał się Łazarz”. Planowany projekt obejmuje niemal roczny cykl pracy (październik 2015 – wrzesień 2016) zakończony realizacją spektaklu.

Duchowym patronem projektu jest brazylijski reżyser, wizjoner i teoretyk teatru – Augusto Boal. Jego myśl, że „teatr jest sztuką przyglądania się sobie” to punkt wyjścia do przygotowania spektaklu, poprzedzonego wieloetapową, zróżnicowaną metodologicznie pracą warsztatową, nastawioną na twórcze poszukiwania zwieńczone znalezieniem spójnej, interesującej formy widowiska. Wybór sztuki O’Neilla umożliwia taką wielokierunkową pracę z uczestnikami projektu po raz pierwszy stykającymi się nie tylko z twórczością amerykańskiego dramaturga, ale w ogóle z tekstem dramatycznym i takim sposobem pracy, który przełamuje ich konwencjonalne wyobrażenia na temat teatru. Stąd zaproszenie do współpracy także awangardowych, poszukujących artystów, zainteresowanych stworzeniem nowych, oryginalnych form scenicznej realizacji, otwartych na improwizacje, korzystających z bogactwa innych kultur.

Działania realizowane w ramach projektu są w przemyślany sposób wybrane i podyktowane doświadczeniem w pracy z osobami dorosłymi i seniorami. Podstawową zasadą przy ich planowaniu było stworzenie przyjaznej, otwartej „przestrzeni spotkania” oraz różnorodności metod pracy i rozłożenie jej w czasie. Dlatego tworzenie spektaklu nie koncentruje się jedynie dążeniu do perfekcyjnego zrealizowania przyjętej wcześniej i narzuconej uczestnikom interpretacji tekstu, ale umożliwia im wspólne jej wypracowanie, a następnie znalezienie odpowiedniej, artystycznie ciekawej i oryginalnej formy scenicznej, której wymaga opowieść o Łazarzu.

„I śmiał się Łazarz” jest sztuką, w której próbie poddani są nie tylko bohaterowie, ale także ci, którzy nad jej sceniczną realizacją będą pracować, nieuchronnie skłaniani przez nią do weryfikacji wyznawanych wartości i dokonywanych wyborów. W sytuacji oderwania od konwenansów i tradycji jest szansa na pogłębioną refleksję i poznanie siebie – teatr daje tę możliwość. Rozłożona w czasie praca nad tekstem O’Neilla pozwala na doświadczenie procesu zmiany, na zmierzenie się ze sobą i postawienie pytań z którymi nie kojarzy się w Polsce „babci i dziadka”. Jakie będą te pytania i jakie pojawią się odpowiedzi, o czym będzie ostatecznie spektakl – to okaże się, gdy prace się rozpoczną.

fot. Habryn/Wawrzoła