Drodzy Widzowie, Wolontariusze, Przyjaciele!

Tylko dzięki Waszemu nieustającemu wsparciu, obecności, uważności i dobrym słowom udało nam się zrealizować Festiwale Teatru Szwalnia! Pod tą nazwą kryje się trzymiesięczny przegląd zjawisk z zakresu sztuki dokumentu, non-fiction i verbatim szwalnia.DOK3 oraz VI Ogólnopolski Festiwal Teatrów Jednego Aktora MONOfest. Wsparcie finansowe w tym roku, jak i w latach poprzednich, otrzymaliśmy od Wydziału Kultury Urzędu Miasta Łodzi.

Rozpoczęliśmy spacerem performatywnym „Włókiennicza mówi” Patrycji Terciak i spojrzeliśmy na dawną ulicę Kamienną oczami jej mieszkańców – wyprowadzonych w procesie rewitalizacji. Wydarzenie spotkało się z wielkim zainteresowaniem wśród Łodzian.

Podczas przeglądu szwalnia.DOK3 na naszych scenach gościli: ART.51 ze Zgierza z fenomenalnym spektaklem „Comfort Zone”, przekraczające granice bycia widzem „Come True” w reż. Michała Stankiewicza ze Sceny Roboczej w Poznaniu, poświęcony wizji dzieciństwa oczami osób starszych „Kalejdoskop wspomnień” Ewy Łukasiewicz, „Wspólna przestrzeń” w reż. Eweliny Sikory-Krizhevskiej oraz narracja osnuta wokół wielowątkowości i wieloznaczeniowości światła i bycia technikiem oświetleniowcem w teatrze – „Na Lightcie” Grupy Korpuskularnej LightOff ze Szczecina (Grygier/Fibich/Nykowski).

W ramach szwalnia.DOK3 odbyły się również dwa pokazy warsztatowe. Dzięki współpracy z WI-MA. Zakładami Przemysłów Twórczych oraz Widzewskimi Domami Kultury udało nam się wejść w przestrzeń fabryki, aby wraz z Ludomirem Franczakiem – performerem i artystą wizualnym, zbudować monument przemysłowemu Widzewowi. „WI-MA | MONUMENT” zbudowali: Laura Foremska, Gabi Furmankiewicz, Aleksandra Janczak, Ewa Łukasiewicz, Nikol Olak, Katarzyna Skręt, Ludomir Franczak (reżyseria, visual art) oraz Robert Curgenven (przestrzeń muzyczna).

Drugi pokaz zrealizowany został przez wolontariuszy. Po kilkutygodniowych konsultacjach i pracy nad koncepcją poszczególnych prac, powstała wystawa „1:1” będąca wizualizacją konfrontacji „ja – mój bohater”. Autorami mikrodzieł są: Katarzyna Haniszewska, Aleksandra Janczak, Sara Lica, Michał Niedzielski, Joanna Marczyńska i Maria Maślanka.

Premierą przeglądu była „Trzynasta klatka” zrealizowana przez Weronikę Fibich (Teatr Kana w Szczecinie) oraz Patrycję Terciak (Teatr Szwalnia w Łodzi). Działanie jest próbą rozliczenia się z posiadania cudzej historii. To wielogłosowa opowieść o pamiętaniu i zapominaniu, o wyrzucaniu i przechwycaniu, o ponownym odkrywaniu i szukaniu śladów obecności w materii, która nie jest widoczna gołym okiem.

Na finał przygotowaliśmy dla Widzów prawdziwą niespodziankę. SZWALNIA EXPO – będąca swego rodzaju wstępem do jubileuszu 10-lecia Teatru Szwalnia – otworzyła drzwi do najbardziej niedostępnych zakamarków budynku przy ulicy Struga 90. Widzowie mieli możliwość przypomnieć sobie spektakle i performanse, które miały miejsce w naszej siedzibie oraz poza nią. Dla zwiedzających i doświadczających otwarte zostały instalacje w piwnicy („Bieżeńcy”, „From Bucharest…”), na scenach („Matka Joanna”, „Wolny Kurdystan”, „Bóg rzeczy małych”, „Na krańcach świata”) oraz na piętrze („Pobyt tolerowany”, „Rysunek z pamięci”, „1:1”, „Tsunami tendenko”). Ponadto swój krótki film poświęcony Szwalni „od kuchni” zaprezentował Łukasz z Bałut, a imprezę taneczną zainicjował Elektryczny Węgorz.

Festiwalem w festiwalu był czterodniowy MONOfest. Odbyły się dwa warsztaty, które poprowadzili Marcin Brzozowski oraz Arti Grabowski oraz cztery prezentacje konkursowe: „6 sekund” Beaty Malczewskiej, „St. Nicholas” Szymona Kuśmidra, „Trzy ćwierci do śmierci” Karoliny Martin oraz „Kiedy będę duży” Hacena Sahraoui. Swoje monodramy zaprezentowali również członkowie jury: Magdalena Drab („Curko moja ogłoś to”) i Arti Grabowski („Raport Panika”). Monofestowym prezentacjom towarzyszyła pełna widownia. Jury zgodnie uznało, że wszystkie spektakle powinny zostać nagrodzone.

Dziękujemy Patronom medialnym za wsparcie promocyjnie podczas trwania Festiwali.

Dziękujemy naszym wspaniałym Wolontariuszom, który z pełnym zaangażowaniem podejmowali zarówno najtrudniejsze, jak i najnudniejsze prace.

Dziękujemy Widzom, którzy nigdy nas nie zawodzą.

Dziękujemy Przyjaciołom wspierających nas swoją cotygodniową obecnością oraz dobrym słowem.

Dziękujemy Anecie Wawrzole i Grzegorzowi Habrynowi – duetowi HaWa – za dokumentowanie oraz wydobywanie najpiękniejszych kadrów.

Dziękujemy Łukaszowi z Bałut za podążanie za nami z kamerą przez ostatnie miesiące oraz przez ostatnich kilka lat. Za wsparcie techniczne i mentalne.

Dziękujemy Katarzynie Wielechowskiej za rozmowy po spektaklach.